Dz.U. 2016 poz. 862 (z późniejszymi zmianami)
Ustawa z dnia 13 maja 2016 r.
Z punktu widzenia towarzystwa strzeleckiego istotne w szczególności są:
Art. 21.
1. Przed nawiązaniem z osobą stosunku pracy lub przed dopuszczeniem
osoby do innej działalności związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem,
leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym,
uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z
opieką nad nimi na pracodawcy lub innym organizatorze takiej działalności oraz na
osobie, z którą ma być nawiązany stosunek pracy lub która ma być dopuszczona do
takiej działalności, ciążą obowiązki określone w ust. 2–8.
2. Pracodawca lub inny organizator uzyskuje informacje, czy dane osoby, o
której mowa w ust. 1, są zamieszczone w Rejestrze z dostępem ograniczonym lub w
Rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania
wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie
w Rejestrze.
3. Osoba, o której mowa w ust. 1, przedkłada pracodawcy lub innemu
organizatorowi informację z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw
określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu
karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U.
z 2023 r. poz. 1939), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione
określone w przepisach prawa obcego.
4. Osoba, o której mowa w ust. 1, posiadająca obywatelstwo innego państwa niż
Rzeczpospolita Polska, ponadto przedkłada pracodawcy lub innemu organizatorowi
informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do celów
działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
5. Osoba, o której mowa w ust. 1, składa pracodawcy lub innemu organizatorowi
oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszkiwała w ciągu ostatnich
20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa, oraz jednocześnie
przedkłada pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z rejestrów karnych
tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej
związanej z kontaktami z dziećmi.
6. Jeżeli prawo państwa, o którym mowa w ust. 4 lub 5, nie przewiduje
wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej
związanej z kontaktami z dziećmi, przedkłada się informację z rejestru karnego tego
państwa.
7. W przypadku gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja,
o której mowa w ust. 4–6, nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie
prowadzi się rejestru karnego, osoba, o której mowa w ust. 1, składa pracodawcy lub
innemu organizatorowi oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była
prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabronione odpowiadające
przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i
art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż
dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z
orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu
zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub
określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją,
wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem
duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez
małoletnich, lub z opieką nad nimi.
8. Oświadczenia, o których mowa w ust. 5 i 7, składane są pod rygorem
odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający
oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem
świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula
ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego
oświadczenia.
9. Informacje, o których mowa w ust. 2, pracodawca lub inny organizator utrwala
w formie wydruku i załącza do akt osobowych pracownika albo dokumentacji
dotyczącej osoby dopuszczonej do działalności związanej z wychowaniem, edukacją,
wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem
duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez
małoletnich, lub z opieką nad nimi. Informacje oraz oświadczenia, o których mowa w
ust. 3–7, pracodawca lub inny organizator załącza do akt osobowych pracownika albo
dokumentacji dotyczącej osoby dopuszczonej do takiej działalności.
10. Wykonanie obowiązków, o których mowa w ust. 1–8, nie jest wymagane
przed dopuszczeniem do działalności związanej z wychowaniem, edukacją,
wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem
duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez
małoletnich, lub z opieką nad nimi, członka rodziny małoletniego, lub osoby znanej
osobiście rodzicowi małoletniego albo przedstawicielowi ustawowemu małoletniego,
gdy jest ona wykonywana w stosunku do małoletniego dziecka, którego rodzic albo
przedstawiciel ustawowy są dopuszczającymi do działalności.
11. Przez członka rodziny, o którym mowa w ust. 10, należy rozumieć osobę
spokrewnioną albo osobę niespokrewnioną, pozostającą w faktycznym związku oraz
wspólnie zamieszkującą i gospodarującą.
Art. 22. Określenie miejsc szczególnego zagrożenia przestępczością na tle seksualnym następuje w formie dostępnej publicznie policyjnej mapy zagrożeń przestępstwami na tle seksualnym, o której mowa w art. 21o ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2024 r. poz. 145).
Art. 22a.
1. W sprawach o przestępstwa z art. 197–200b i art. 202 Kodeksu
karnego popełnione na szkodę małoletniego sąd, a w postępowaniu przygotowawczym
prokurator, zasięga opinii dwóch biegłych psychiatrów i biegłego seksuologa lub
biegłego psychoseksuologa w celu ustalenia stopnia prawdopodobieństwa ponownego
popełnienia przez sprawcę przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności
popełnionego na szkodę małoletniego, wskazania, jakie działania muszą być podjęte
w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa ponownego popełnienia tego rodzaju
przestępstwa, a także ustalenia, czy sprawca wymaga terapii lub innych
indywidualnych oddziaływań, a jeśli tak, określenia ich charakteru.
2. Ustalenia stopnia prawdopodobieństwa ponownego popełnienia przestępstwa,
o którym mowa w ust. 1, dokonuje się także w sprawie o przestępstwo z art. 148
Kodeksu karnego popełnione na szkodę małoletniego, jeżeli pozostaje ono w zbiegu z
przestępstwem przeciwko wolności seksualnej i obyczajności popełnionym na szkodę
małoletniego.
Art. 22b. Obowiązek wprowadzenia standardów ochrony małoletnich, zwanych
dalej „standardami”, ma każdy:
1) organ zarządzający jednostką systemu oświaty, o której mowa w art. 2 pkt 1–8
ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. –Prawo oświatowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 900,
1672, 1718 i 2005), oraz inną placówką oświatową, opiekuńczą, wychowawczą,
resocjalizacyjną, religijną, artystyczną, medyczną, rekreacyjną, sportową lub
związaną z rozwijaniem zainteresowań, do której uczęszczają albo w której
przebywają lub mogą przebywać małoletni;
2) organizator działalności oświatowej, opiekuńczej, wychowawczej,
resocjalizacyjnej, religijnej, artystycznej, medycznej, rekreacyjnej, sportowej lub
związanej z rozwijaniem zainteresowań przez małoletnich.
Art. 22c.
1. W standardach, w sposób dostosowany do charakteru i rodzaju
placówki lub działalności, określa się w szczególności:
1) zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem
placówki lub organizatora, a w szczególności zachowania niedozwolone wobec
małoletnich;
2) zasady i procedurę podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia
krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego;
3) procedury i osoby odpowiedzialne za składanie zawiadomień o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, zawiadamianie sądu
opiekuńczego oraz w przypadku instytucji, które posiadają takie uprawnienia,
osoby odpowiedzialne za wszczynanie procedury „Niebieskie Karty”;
4) zasady przeglądu i aktualizacji standardów;
5) zakres kompetencji osoby odpowiedzialnej za przygotowanie personelu
placówki lub organizatora do stosowania standardów, zasady przygotowania
tego personelu do ich stosowania oraz sposób dokumentowania tej czynności;
6) zasady i sposób udostępniania rodzicom albo opiekunom prawnym lub
faktycznym oraz małoletnim standardów do zaznajomienia się z nimi i ich
stosowania;
7) osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających
małoletniemu i udzielenie mu wsparcia;
8) sposób dokumentowania i zasady przechowywania ujawnionych lub
zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletniego.
2. W standardach wprowadzanych w placówce lub miejscu prowadzonej
działalności, o których mowa w art. 22b, należy określić także:
1) wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między małoletnimi, a w szczególności
zachowania niedozwolone;
2) zasady korzystania z urządzeń elektronicznych z dostępem do sieci Internet;
3) procedury ochrony dzieci przed treściami szkodliwymi i zagrożeniami w sieci
Internet oraz utrwalonymi w innej formie;
4) zasady ustalania planu wsparcia małoletniego po ujawnieniu krzywdzenia.
3. Obowiązek wprowadzenia standardów mają także podmioty świadczące
usługi hotelarskie oraz turystyczne, a także prowadzące inne miejsca zakwaterowania
zbiorowego, w zakresie niezbędnym do zapewnienia ochrony małoletnich. Standardy,
w sposób dostosowany do charakteru i rodzaju prowadzonych usług, określają w
szczególności:
1) zasady zapewniające bezpieczne relacje między personelem podmiotu a
małoletnim, a w szczególności zachowania niedozwolone wobec małoletnich;
2) zasady i procedury identyfikacji małoletniego przebywającego w obiekcie
hotelarskim i jego relacji w stosunku do osoby dorosłej, z którą przebywa w tym
obiekcie;
3) zasady i procedury reagowania w przypadku uzasadnionego przypuszczenia, że
dobro małoletniego znajdującego się na terenie obiektu hotelarskiego lub
korzystającego z usług turystycznych jest zagrożone;
4) procedury i osoby odpowiedzialne za składanie zawiadomień o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego oraz zawiadamianie sądu
opiekuńczego;
5) zakres kompetencji osoby odpowiedzialnej za przygotowanie personelu
podmiotu do stosowania standardów, zasady przygotowania tego personelu do
ich stosowania oraz sposób dokumentowania tej czynności.
4. W standardach uwzględnia się sytuację dzieci niepełnosprawnych oraz dzieci
ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
5. Standardy sporządza się, mając na względzie konieczność ich zrozumienia
przez osoby małoletnie.
6. Podmioty, o których mowa w art. 22b oraz w ust. 3, mają obowiązek co
najmniej raz na dwa lata dokonywać oceny standardów w celu zapewnienia ich
dostosowania do aktualnych potrzeb oraz zgodności z obowiązującymi przepisami.
Wnioski z przeprowadzonej oceny należy pisemnie udokumentować.
7. Podmioty, o których mowa w art. 22b oraz w ust. 3, udostępniają standardy na
swojej stronie internetowej oraz wywieszają w widocznym miejscu w swoim lokalu,
w wersji zupełnej oraz skróconej, przeznaczonej dla małoletnich. Wersja skrócona
zawiera informacje istotne dla małoletnich.
Art. 22d.
1. Jeżeli skutkiem zdarzenia, co do którego zachodzi uzasadnione
przypuszczenie lub zostało stwierdzone, że stanowi umyślny czyn zabroniony
określony w Kodeksie karnym, popełniony przez rodzica albo opiekuna prawnego lub
faktycznego, jest śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu małoletniego, zdarzenie
może zostać poddane analizie, zwanej dalej „analizą określonego zdarzenia”, której
celem jest ocena funkcjonowania ochrony małoletnich przed krzywdzeniem oraz
określenie działań usprawniających to funkcjonowanie i umożliwiających
zapobieganie podobnym zdarzeniom.
2. Analiza określonego zdarzenia jest prowadzona niezależnie i odrębnie od
postępowania karnego, którego celem jest ustalenie winy i odpowiedzialności za
popełnienie czynu zabronionego, o którym mowa w ust. 1. W toku analizy określonego
zdarzenia nie ustala się winy i odpowiedzialności osób za popełnienie innego czynu
zabronionego niż wskazany w ust. 1, lub przewinienia dyscyplinarnego związanego z
okolicznościami analizowanego zdarzenia, ani odpowiedzialności instytucji lub
innych organów.
3. W toku analizy określonego zdarzenia, którą sporządza się w formie raportu,
dokonuje się w szczególności:
1) wskazania okoliczności śmierci małoletniego lub doznania przez niego ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu;
2) ustalenia sytuacji małoletniego zanim doszło do jego śmierci lub doznania przez
niego ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, w tym jego sytuacji opiekuńczowychowawczej;
3) ustalenia charakteru i rodzaju działań instytucji państwowych i samorządowych
lub innych organów, instytucji i placówek, zwanych dalej „właściwymi organami
lub instytucjami”, podejmowanych wobec:
a) małoletniego,
b) rodzeństwa małoletniego,
c) rodzica małoletniego albo jego opiekuna prawnego lub faktycznego lub
innych osób, które mogły mieć wpływ na sytuację małoletniego
– zanim doszło do śmierci małoletniego lub doznania przez niego ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu;
4) wskazania podstawy prawnej działań właściwych organów lub instytucji;
5) analizy działań właściwych organów lub instytucji, w szczególności w zakresie
sposobu faktycznego realizowania przyznanych uprawnień i wykonywania
ciążących na nich obowiązków oraz reagowania na zagrożenie życia lub zdrowia
małoletniego;
6) ustalenia, czy występują uchybienia w zakresie ochrony małoletnich utrudniające
ujawnianie i prawidłowe reagowanie na przypadki krzywdzenia małoletnich;
7) opracowania wniosków końcowych i sformułowania zaleceń dla właściwych
organów lub instytucji mających na celu poprawę ochrony małoletnich przed
krzywdzeniem.
Pełny tekst Ustawy: zob. w oficjalnym sejmowym Internetowym Systemie Aktów Prawnych.